ปกติก็จะบ่นเรื่องราวจากที่บ้านพักเป็นส่วนใหญ่ บางครั้งมีเวลาแต่ก็ไม่มีอารมณ์ที่จะบ่นหรือเขียนเรื่องราวชีวิต วันนี้เลยขอบ่นจากที่ทำงานสักครั้ง และเป็นครั้งแรก แต่คงไม่ใช้ facebook เหมือนอย่างที่ผู้คนส่วนใหญ่นิยมใช้กันทั่วไป ขณะนี้ก็เวลา 21.12 น. ยังคงอยู่ในชุดทำงาน บรรยากาศฝนตกและเงียบเหงาไร้ผู้คนอย่างเช่นเคย และเนื่องจากบุคลากรส่วนใหญ่ในที่ทำงานต่างเดินทางกลับภูมิลำเนา เพราะพรุ่งนี้หยุดทำการเนื่องในโอกาสวันเฉลิมฉลองเทศกาลฮารีรายอ ภาระงานไม่เคยเลือกเวลา ด้วยเพราะภาระความรับผิดชอบจึงต้องสละเวลาหลังเวลางาน ทำงานที่ยังคั้งค้างให้เสร็จโดยเฉพาะการดูแลซ่อมบำรุงและติดตั้งระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์ ที่ได้ริเริ่มมากว่า 17 ปีถึงทุกวันนี้ ก็ยังคงเป็นอยู่อย่างนี้ เพราะจำความได้เวลาส่วนใหญ่ก็คลุกคลีอยู่กับคอมพิวเตอร์ บางครั้งงานเล็กน้อยแต่ก็ต้องใช้เวลาในการทำค่อนข้างนานเพราะต้องทดสอบระบบแล้วระบบเล่ากว่าจะสามารถใช้งานได้ และด้วยนิสัยที่ต้องการหาคำตอบให้ได้เลยต้องลองผิดลองถูก กินเวลาหลายชั่วโมง (แต่ก็ได้แค่บ่น) สิ่งทำสำคัญไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน แค่ทำตามหน้าที่และภาระงานและความที่อยากจะทำ ทำแล้วมีความสุข ก็แค่นั้น (เป็นงานแค่เบื้องหลัง) ที่ถ้าทำได้ก็ปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าผิดพลาดเมื่อไหร่ เป็นเรื่อง(ใหญ่)

ความรู้สึกบางครั้งในการทำงาน ก็เงียบ และเหงา นะครับ แต่หลังจากนี้ไปคิดว่าคงจะหยุดพัก การทุ่มเทมากกว่าปกติแล้ว เพราะหลายสิ่งหลายอย่างในที่ำทำงานเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง บรรยากาศการทำงานสนุกสนานเริ่มไม่เห็น เพราะผู้คนส่วนใหญ่มุุ่งแต่จะแข่งขันกัน และทำเพื่อผลประโยชน์ส่วนได้ส่วนเสียกับตัวเองรองจากองค์กร

ยากยิ่งนักที่จะหาใครทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวมเป็นที่ตั้ง โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน (บ่นหล่าว) ก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะทุ่มเทกับงานมากมายไปทำไม จนบางครั้งก็ลืมทำเรื่องสำคัญที่ต้องทำอีกหลายเรื่อง แต่ก็คิดว่าคงต้องทำแบบนี้เพื่อชดใช้อะไรบางอย่างกระมัง หมดเวรหมดกรรมเมื่อไหร่ก็คงจะจบ (ไม่รู้จบอะไร?) แต่เชื่อว่าอนิสงค์ที่ตั้งใจทำด้วยไม่หวังอะไรก็คงทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง (ไม่อยากใช้คำว่า “ความสุข”) เพราะเหตุที่ทุกคนต้องการแสวงหาแต่ความสุข โดยไม่สนใจอย่างอื่น มันเลยทำให้เกิดปัญหาอยู่ทุำกวันนี้

คงไม่มีใครหรืออะไรทำให้เรามีความสุขได้ในเริ่มแรก นอกจากตัวเราเอง ความรู้สึกเราเอง ซึ่งอย่างที่บอกบางครั้งก็ฟังเพลง ช่วยให้ผ่อนคลายและทำใจได้ สิ่งที่ไม่ชอบมากที่สุด คือ การเอาเปรียบคนอื่น การใช้คำพูดที่ข่มคนอื่นโดยไม่มีเหตุผล และการไม่ยอมรับฟังความคิดของคนที่คิดเพื่อส่วนรวม ปัจจุบันสังคมเปลี่ยนไปแล้ว ถึงเวลาที่ธรรมชาติจะทำลายคนไม่ดีบ้าง เพราะรู้สึกว่ามันรกโลกแล้ว (เอาเข้าไป) หาสิ่งดีๆ สิ่งสร้างสรรค์ให้กับสังคมยาก (ก็ไม่รู้ว่าอะไรทำให้คิดอย่างนั้น) คงเพราะเห็นแต่เรื่องแบบนี้มั้ง (ความจริงจะบ่นเรื่องอื่น แต่อารมณ์มันพาไป) ตอนนี้เลยอยากอยู่กับธรรมชาติซะมากกว่า เพราะรู้สึกมันสงบและเป็นมิตรกับเรา (ตกลงจำไม่ได้แล้วว่าจะบ่นเรื่องอะไร)

ฟังเพลงนี้แล้วความรู้สึก เศร้า เหงา แต่ก็มีกำลังใจ ชื่อเพลง Hands Of A Working Man ของ Johnny Reid (ไม่รู้ความหมายหรอก แต่ฟังแล้วรู้สึกแบบนั้น…จบ) ถึงเวลาต้องกลับบ้านแล้วครับ

แสดงความคิดผ่าน Facebook