ท้องฟ้าประเทศนิวซีแลนด์

ตั้งใจมานานแล้วว่าจะเขียนประสบการณ์ครั้งหนึ่งที่เคยไปเป็นนักเรียนที่ประเทศนิวซีแลนด์ แต่ก็ไม่มีโอกาส เพราะต้องใช้เวลาและทบทวนความจำ เลยไม่ได้เขียนสักที และในการเขียนบทความก็เขียนสดๆ ไม่ได้ร่างบันทึกอะไร เขียนตามความทรงจำและความคิด เลยทำให้พิมพ์ถูกๆ ผิดๆ ไปบ้าง

นี่ถ้าได้เล่าเป็นคำพูดจะละเอียดกว่า แต่พอพิมพ์แล้วมันพิมพ์ไม่ทันกับที่คิดเลยเล่าไม่หมด

สาเหตุที่เป็นประสบการณ์ที่ต้องจดจำ เพราะไปคนเดียว ไม่มีใครแนะนำ และเรียนรู้การใช้ชีวิตคนเดียว แต่ก็เผื่อความลำบากไว้แล้ว มันมีเหตุทางใจที่ต้องหาหนทางไปให้ได้ เลยไม่มีอะไรยับยั้ง 555

เวลาก็ผ่านมานานแล้วตั้งแต่ปี 2552 จำได้ว่าเดินทางไปเรียนที่นิวซีแลนด์ หลังจากที่สมัครเรียนปริญญาเอกไว้ที่ประเทศไทย รอสัมภาษณ์อย่างเดียว และแจ้งกับท่านคณบดีไว้ว่าต้องเดินทางไปต่างประเทศ ท่านแจ้งว่าไม่เป็นไร ถึงวันสัมภาษณ์ให้โทรมาจากนิวซีแลนด์อีกที

ครั้งแรกในชีวิตที่ได้เห็นน่านฟ้าประเทศนิวซีแลนด์ มันช่างสวยและรู้สึกสบายใจ โล่งจากเรื่องราวต่างๆ ที่ต้องรับผิดชอบ

เมื่อเครื่องบินบินต่ำลงก็เห็นพื้นที่ที่เป็นเนินเขาและพื้นหญ้า สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่สดชื่น และความสงบ

เริ่มมองเห็นบ้านพักอาศัย รู้สึกเป็นระเบียบและสะอาด น่าประทับใจมาก นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตหละ ที่กล้ามาถึงที่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างวาดฝันไว้ล่วงหน้า 1 วัน รอลุ้นว่าเหตุการณ์แต่ละวันจะเหมือนความฝันใหม่ (อิอิ) เล่าย้อนอดีตไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว (เหลือเชื่อว่านานมาแล้ว) คงต้องไปอีกสักครั้ง 555

นี่เป็นวันแรกที่นิวซีแลนด์ หลังจากที่นั่งเก้าอี้มากว่า 10 ชั่วโมงจากประเทศไทย มองดูแต่หน้าต่าง และหน้าจอหลังเก้าอี้ 555

แสดงความคิดผ่าน Facebook