ช่วงนี้ว่างๆ ก็รื้อเพลงเก่าๆ ที่เก็บไว้มาทยอยฟัง ด้วยเพราะฟังแล้วมีอารมณ์เหมือนกลับไปเด็กสมัยมัธยม ซึ่งความทรงจำส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับเพลง เพราะเป็นวัยเรียนที่ฟังเพลงมากกว่าวันอื่นๆ (ส่วนตัวนะครับ) ในชีวิตของคนเรา มีวัยที่อยู่ในความทรงจำเด่นอยู่ ก็ไม่กี่วัย ได้แก่

วัยเด็กสมัยประถมศึกษา
(เป็นวัยใสๆ ไรเดียงสา กำลังเรียนรู้การศึกษาที่ผู้ใหญ่ได้วางแผนไว้ เรียนรู้เพื่อให้รู้จักการใช้ชีวิตให้สมวัย รู้จักการเรียน การคบเพื่อน การเคลื่อนไหวร่างกาย และสิ่งแวดล้อมรอบตัว)

วัยเด็กสมัยมัธยมศึกษา
(เป็นวัยที่มุ่งมั่นการเรียนเพื่อให้รู้จักตนเอง เพื่อก้าวสู่การศึกษาในระดับที่สูงกว่า รู้จักโลกมากขึ้น รู้จักคบเพื่อนมากขึ้น และเข้าใจสังคม เป็นวัยที่มีความทรงจำ ในการใช้ชีวิตที่มีความเป็นอิสระเสรี ความรับผิดชอบน้อย มีการแข่งในเรื่องการเรียน การสร้าง)

วัยผู้ใหญ่สมัยอุดมศึกษา
(เป็นวัยที่เริ่มมีความรับผิดชอบต่อตนเองมากขึ้น เป็นการเลือกเรียนเพื่อที่จะเลือกอาชีพ มีการคบเพื่อน เพื่อการเรียนรู้ในกลุ่มที่สนใจเรื่องเดียวกัน มีการแข่งขันกันเรียน การแสดงตัวตนของตัวเองมากขึ้น)

วัยผู้ใหญ่ทำงาน
(เป็นวันผู้ใหญ่เต็มตัว พร้อมที่จะรับผิดชอบตนเอง และเริ่มต้นการทำงาน ชีวิตมีความเป็นอิสระภายใต้เงื่อนไข ของระบบการทำงาน มีความรับผิดชอบสูง เป็นวัยที่มีการแข่งขันกันทางสังคม แยกแยะการคบเพื่อน เลือกเฉพาะกลุ่มที่คอเดียวกัน เรียนรู้ชีวิตกว้างมากขึ้น)

วัยชราหลังเกษียณ
(กำลังเรียนรู้ ครับ 555)

วัยที่อยู่ในความทรงจำมากที่สุด คือ วัยสมัยเด็กมัธยมครับ เพราะเป็นวัยที่มีการแข่งขันกันน้อย มีเป้าหมายในการคบเพื่อน เพื่อนแท้ส่วนใหญ่จะอยู่ในวัยนี้ และเป็นวัยที่ใช้ชีวิตอิสระตามศักยภาพมากที่สุด ทำให้มีความทรงจำหลายๆ อย่างในวัยนี้ โดยเฉพาะ เพลงต่างๆ จะย้อยความทรงจำในวัยนี้

เพลงที่เคยฟังของวง XYZ ในสมัยนั้น ก็ได้ความรู้สึกมากมาย อย่างเช่นเพลง “กว่าจะรัก”

“เวลา” เป็นตัวแปรในสมการชีวิตหลายๆ เหตุการณ์

แสดงความคิดผ่าน Facebook