Wee.Patthaburee

ปกติก็บ่นได้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเรื่องราวในชีวิต เพราะอะไรๆก็ไม่ได้มีขีดจำกัด พูดอย่างไรก็ไม่ถูกและก็ไม่ผิด แต่ที่คนส่วนใหญ่ชอบพูดว่าถูก ชอบพูดว่าผิด ก็แค่เอาประสบการณ์และความรู้สึกนึกคิดของตัวเองเป็นเครื่องมือตัดสินใจ ใครๆ ก็เกิดมาครั้งเดียว แล้วใครละที่จะรู้คำตอบจริง (ก็ไม่มี) ฉะนั้นทุกคนก็ต่างเรียนรู้ชีวิตกันทั้งสิ้น กว่าจะรู้ว่าถูกก็ต้องผิดมาก่อน เป็นธรรมดาและธรรมชาติ เพียงแต่จะมีใครเห็นด้วยกับความคิดของเราก็เท่านั้น เหนื่อยและเบื่อความความเชื่อผิด ค่านิยม และขนบธรรมเนียมบางอย่างที่ไม่มีเหตุผล สำหรับผมแล้วสิ่งสำคัญคือให้ทำดีเป็นสิ่งสำคัญ เพราะการเรียนรู้ชีวิตมันไม่มีทฤษฎีหรอก กว่าจะได้เรียนรู้เรื่องราวทั้งหมด ก็จบชีวิตเสียก่อน (บ่นไปเรื่อย…บางครั้งก็รำคาญตัวเอง) ยังไม่เข้าเรื่องว่าจะบ่นเรื่องความรัก ที่ใครๆ ต่างก็ให้ความสำคัญกับมัน แต่ส่วนใหญ่ให้ความสำคัญกับ ความรักของหญิงชายเสียมากกว่า ทั้งๆที่ความรักก็มีหลากหลายความรู้สึก ซึ่งก็เป็นเรื่องลึกซึ้ง ที่ไม่สามารถอธิบายเป็นข้อความได้ แต่คนส่วนใหญ่มองแค่ผิวเผิน
สำหรับผมก็ไม่ได้เป็นผู้รู้ในเรื่องราวของความรักหรอก แต่พูดไปเรื่อยๆ ตามประสา และการเขียนบทความในเว็บนี้ก็ไม่ได้ร่างเนื้อหาแต่อย่างใด พิมพ์ไปตามความคิดความรู้ในเวลานั้น เลยมามีพิมพ์ผิดบ้าง ตกหล่นบ้าง เพราะพิมพ์ไม่ทันกับความคิด เอ้า พูดมายังไม่เข้าเรื่องอีก
ถ้าพูดเรื่องราวความรัก คงพูดกันจนวันตายแหละครับไม่จบ งั้นก็คงจะมีเรื่องราวของความรักในชีวิต มาเรื่อยๆ หากอยากจะบ่น อันที่จริง “ความรักเริ่มขึ้น เมื่อคนๆหนึ่งรู้สึกว่า  ความต้องการของอีกคนหนึ่งมีความสำคัญเท่ากันกับของตนเอง” เวลาอ่านกรุณาอย่านึกถึงตัวเอง ให้นึกถึงสังคมโลกของมนุษย์ส่วนใหญ่ และจะเข้าใจว่า สิ่งที่เราคิดอยู่นั้นอาจมีความแตกต่างจากความคิดของคนอื่นด้วย เพราะแต่ละคนก็มีประสบการณ์แตกต่างกัน แล้วแต่ใครจะแปลผลอย่างไร บางครั้งก็ไปอ่านเจอข้อคิดเรื่องความรัก ก็เอามาเขียนปนๆ กันไป จะได้นำมาวิเคราะห์และคิดว่า เออจริงด้วย และจะได้นำแนวคิดไปดำเนินชีวิต “ความสุข ที่สุดในชีวิต คือ ความมั่นใจว่าเราเป็นที่รักของทุกๆคน” แต่การที่จะทำให้ใครๆ รักคุณนะคิด มันต้องใช้เวลาและความไว้ใจ ซึ่งผมว่ามันก็มีอายุของมัน แต่ถ้าทำให้มันไม่มีวันหมดอายุก็น่าจะดี
บางครั้ง ความรักก็เป็นหน้าที่ “หน้าที่แรกของรัก คือ รับฟัง” โอ้ทำไมความรักมันมีอะไรมากมายที่ต้องทำนี่ (สงสัยหล่าว ..(ภาษาใต้ปนกันบ้าง)) ดังสุภาษิตที่ว่าไว้ “ความรักทำให้คนตาบอด” (หรือตาบอดที่ไปรักเธอเหรอ..แป๋ว) เพราะเคยเห็นคำคมเกี่ยวกับความรัก ในหัวข้อนี้จากเว็บเยอะมาก แต่อ่านแล้วไม่เข้าใจ ฤาว่าแค่พูดให้สวยหรู “ความรักหาใช่ใดอื่น  หากคือการค้นพบตนเองในใจของผู้อื่น” นั่นก็หมายความว่า มีใจตรงกัน มีความคิดตรงกัน ก็เหมือนกับตัวเราเป็นตัวเขา และตัวเขาเป็นตัวเรา ต่างคนก็ต่างคนหา แต่หากเราค้นพบตัวเราในใจผู้อื่น แล้วผู้อื่นก็เช่นกัน จะค้นพบตัวเขาในใจเราเปล่า? ทำไมไม่คิดตรงกันข้ามบ้าง (สรุปอย่าเพิ่งสรุปใดที่ยังไม่จบเรื่อง เพราะคุณแค่คิดถึงตัวคุณคนเดียว คุณยังไม่คิดถึงคนอื่น) ผมเคยฟังเพลงไทยเพลงหนึ่ง จำไม่ได้เพราะปกติไม่ค่อยฟัง เพราะฟังแล้วเหมือนกับมันยิ่งซ้ำเติมเข้าไปใหญ่ หากเพลงให้กำลังใจอยาก คำพูดในเพลงที่ผู้ชายพูดว่า อะไรนะ อือ…เหมือนกับว่าอย่างอื่นไม่สนใจ แต่สนใจแต่ว่า ผมรักคุณ ประมาณนี้แหละครับ ผมฟังแล้ว ผมว่า จุดจุดจุด “มันเห็นแก่ตัวงะ”  และก็ใช่ว่าไม่มีใครเห็นแก่ตัว มนุษย์ทุกคนเห็นแก่ตัวครับ เพียงแต่ใครมาน้อยกว่ากัน
ฉะนั้นเรื่องราวความรัก ก็ต้องใช้ ปัญญา “วิธีที่จะรักสิ่งใดๆได้  ก็คือ การที่ต้องรับรู้ว่า สักวันหนึ่งเราอาจจะต้องสูญเสียสิ่งนั้นไป”  โดยปกติ “เด็กๆต้องการความรัก  โดยเฉพาะในเวลาที่ทำตัวไม่สมควรที่จะได้รับความรัก” เห็นไหมว่าธรรมชาติสร้างมาแล้ว แล้วคุณจะโทษใครอีก “ความเห็นแก่ตัวในเรื่องความรักที่ทำให้เป็นทุกข์ เกิดจากความคาดหวังที่ไม่ได้ดังหวัง การรักและไม่ได้รับรักตอบ เป็นทุกข์  แต่สิ่งที่ทุกข์ยิ่งกว่า คือการรักใครสักคน  แต่ไม่มีความกล้าพอที่จะบอกให้คนคนนั้นรู้ และต้องมาเสียใจภายหลัง”
“ความ รักคือความรู้สึกที่คุณยังห่วงใยใครสักคนอยู่ แม้จะแยกความ รู้สึก  ความลุ่มหลง และความสัมพันธ์แบบรักใคร่ออกไปแล้ว” ตอนนี้เริ่มเหนื่อยที่จะพูดเรื่องความรักแล้วครับ บางข้อความก็ไปอ่านเจอมานะ แต่ก็พูดบ่นไปเรื่อยๆ ง่ายๆ รักเป็นได้ทุกอย่าง เพราะรักทำให้สุข และทุกข์ พอๆกัน “การมอบความรักทั้งหมดให้ใครสักคนไม่ได้เป็นหลักประกันว่าเขาจะรักเราตอบ  อย่าหวังที่จะได้รักตอบ แต่จงรอให้มันงอกงามขึ้นในหัวใจเขา  แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นเช่นนั้น  ให้พอใจว่าอย่างน้อยมันก็ได้งอกงามขึ้นในใจของเราเอง”
ผมคนหนึ่งที่ไม่ได้ประสบความสำเร็จในเรื่องความรัก แต่ก็ไม่ได้ล้มเหลวในเรื่องความรัก แต่ “ความรักทำให้ผมได้เรียนรู้ชีวิตอะไรหลายๆอย่าง และถือเป็นประสบการณ์ชีวิตที่เราต้องหาคำตอบ เพื่อให้ดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุข จงขอบใจปัญหาที่ทำให้เราเกิดปัญญา อย่าโทษหรือตำหนิสิ่งใด เพราะทุกคนล้วนแล้วแต่เรียนรู้กันทั้งสิ้น” (อันนี้เป็นคำพูดจากความคิดของผมเอง ไม่ถูกไม่ผิดแล้วแต่ประสบการณ์ของใครนะครับ)

การที่เราจะประทับใจใครสักคนใช้เวลาแค่เพียงนาที
การที่เราจะชอบใครสักคนใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมง
การที่เราจะรักใครสักคนใช้เวลาเพียงชั่ววัน
แต่…การที่จะลืมใครคนนั้นต้องใช้เวลาชั่วชีวิต.

#Wee.Patthaburee

แสดงความคิดผ่าน Facebook