คำว่า “มิตรภาพ” (friendship) ไม่ได้เกิดขึ้นจากการได้พบปะกันเพียงปัจจัยเดียว แต่เกิดขึ้นจากการได้ร่วมสนุก ร่วมทุกข์ และผ่านเหตุการณ์ต่างๆ มาด้วยกัน มีระยะเวลาเป็นองค์ประกอบหลัก ที่ควบคู่กันไป นั่นหมายความว่า มิตรต้องอาศัยระยะเวลาพอสมควรกว่าจะเกิดขึ้นได้ อันประกอบไปด้วย คำว่า “เพื่อน/พี่/น้อง/” พร้อมทั้งต้องอาศัยความรู้สึกดีๆ เข้ามาช่วยประสานสัมพันธ์ให้มีความมั่นคง หากขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้ว มิตรภาพก็หาเกิดไม่

โดยธรรมชาติแล้ว “การสร้างย่อมใช้เวลาและทุนมากกว่า การทำลาย” มิตรภาพก็เช่นกันกว่าจะสร้างได้ต้องอาศัยเวลาเป็นปี แต่ก็เพียงแค่เสี่ยววินาทีกลับทำลายโดยไม่หลงเหลืออะไรก็ได้เช่นกัน

มิตรภาพ เกิดขึ้นจากความรู้สึกดีๆ ที่มีเหตุการณ์ทั้งทุกข์และสุข พอใจและไม่พอใจ สมหวังและไม่สมหวัง ร่วมกัน แต่มิตรภาพกลับหายไป เพียงแค่ความรู้สึกไม่สมหวัง ก็เท่านั้น

การมีสติจึงเป็นเรื่องที่สำคัญ ที่จะป้องกันการทำลายมิตรภาพ แต่ทุกครั้งก็สายเกินไป “สติกลับมาตอนที่หนังจบทุกที” หรือคำกล่าวที่ว่า “ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา”

นอกจากการมีสติแล้ว การที่จะคงไว้ซึ่ง “มิตรภาพ” นั้นจำเป็นต้องอาศัยความเข้าใจ ความอดทนอดกลั้นที่รับรู้เรื่องราวที่ไม่พอใจอยู่ในใจให้ได้ แต่ที่เก็บในใจไม่ได้เพราะใจเราแคบนั้นเอง มันเลยไม่เพียงพอที่จะเก็บอะไร เพราะหากมีใจกว้างพอ ก็คงจะเก็บอะไรได้บ้างไม่มากก็น้อย

“ใจ” ไม่มีขอบเขตจำกัด

“ใจ” กว้างใหญ่กว่ามหาสมุทร

และ “ใจ” ก็สามารถเล็กเท่าปลายเข็ม เช่นกัน

นั้นคือ “ใจ สามารถที่จะกำหนดให้มีขนาดเท่าใหร่ก็ได้อยู่ที่ตัวเรา” นั่นเอง

นอกจากนี้ ก็ต้องมีความเมตตา ให้อภัย อะลุ่มอะหล่วย และการเสียสละ จึงจะเป็นเพื่อนที่มีมิตรภาพด้วยกันได้

 

แสดงความคิดผ่าน Facebook